अजीवनिः _ajīvaniḥ

अजीवनिः f. [न-जीव्-अनि P.III.3 112]

1 Death, non-existence (used as an imprecation); अजीवनिस्ते शठ भूयात् Sk. may death seize thee, rogue ! mayest thou cease to live ! cf. also अभावे भवतां यो$स्मिन् जीवेत्तस्यास्त्व- जीवनिः । B.7.77.